Filmy film czarno-biały, na podstawie powieści, relacja mąż-żona

Historia małżeństwa, w którym dawno już wygasło uczucie miłości.

Akcja filmu toczy się pod koniec XIX wieku. Wdowa ma dwie córki i dwóch synów. Córki zakochują się w tym samym mężczyźnie.

Ostatni dzień wojny. Poranek pierwszego dnia pokoju. Pokazać tej szczególnej nocy losy młodego człowieka uwikłanego w okupacyjną przeszłość, zmęczonego bohaterstwem, przeczuwającego inne, lepsze życie. Cóż to za piękny temat do filmu. Tej szczególnej nocy spotyka się przeszłość z przyszłością - i zasiada do jednego stołu. Przy akompaniamencie tang i fokstrotów bohater filmu, Maciek Chełmicki, szuka odpowiedzi, jak żyć dalej - jak zrzucić dławiący bagaż przeszłości, rozwiązuje odwieczny dylemat żołnierza. Słuchać czy myśleć. A jednak Maciek zabije...

Bohaterem filmu jest mężczyzna czterdziestoletni, który usiłuje dokonać rozrachunku z dotychczasowych osiągnięć i porażek. Po wyjściu ze szpitala robi bilans swego dotychczasowego życia. Monolog wewnętrzny to jego spowiedź przed samym sobą. Wprawdzie udało mu się przeżyć obóz koncentracyjny, ale nie odniósł żadnych zawodowych sukcesów. Życie osobiste też nie układało się najlepiej, gdyż żona go zdradzała, a on nie pozostawał jej dłużny. W końcu małżonka go opuszcza, ale następnego dnia prosi w liście o przebaczenie. Czy jego schorowane serce wytrzyma takie skrajne emocje?

Beata ma szesnaście lat i postanawia uciec z domu. Nikt nie wie dlaczego, wydaje się, że miała wszystko, co potrzebne do szczęśliwej egzystencji. Z rozmów jej przyjaciół wyłania się jednak inny obraz tytułowej bohaterki. Brak zgody na zakłamanie świata, brutalna i niesprawiedliwa rzeczywistość oraz wrażliwość, stały się czynnikami, które zmusiły do podjęcia dramatycznej decyzji.

Telewizyjna wersja kinowego przeboju Pan Wołodyjowski. Scenariusz oparty na trzeciej części „Trylogii” Henryka Sienkiewicza. Serial opowiada historię pułkownika Michała Wołodyjowskiego (w tej roli Tadeusz Łomnicki), który dla ratowania Ojczyzny przed zakusami najeźdźcy porzuca klasztorny habit i staje do walki z wrogiem. Oprócz dramatycznych losów głównego bohatera, film – za sprawą postaci Onufrego Zagłoby (Mieczysław Pawlikowski) – posiada wątek komediowy. W tej postaci zawarł autor wady narodowe ówczesnej polskiej szlachty.

Rok 1943, tuż przed Wigilią Bożego Narodzenia. W prowincjonalnym miasteczku gdzieś na wschodzie Polski ślusarz ZYGMUNT KORSAK (Józef Duriasz), lokator kamienicy należącej do rodziny Piekarczyków, ukrywa w tajemnicy przed sąsiadami Żyda, który uciekł z getta. Korsak współpracuje z partyzantami działającymi w okolicy. Ma im dostarczyć broń. Tymczasem Niemcy ogłaszają w miasteczku stan wyjątkowy, tzw. szperę. Kordon niemieckiej żandarmerii otacza miejscowość… Żandarmi zamykają drogi i zaczynają przeszukiwać kolejne zabudowania. Nikomu nie wolno opuścić domu. Osobom, które udzielają schronienia Żydom lub dostarczają im jedzenie, grozi śmierć. Wtedy właśnie mieszkańcy kamienicy Piekarczyków dowiadują się nieoczekiwanie o ukrywanym Żydzie. Rozumieją, że jeżeli Niemcy znajdą go w ich domu, rozstrzelają wszystkich. Właścicielka kamienicy Piekarczykowa, jej wchodząca w dorosłe życie córka Marta, młoda mężatka Katarzyna, której mąż siedzi w niemieckim więzieniu, oraz jej szwagier Józef Katjan stają przed dylematem: wydać Żyda i ocalić siebie czy też milczeć i narażać się na niechybną śmierć. Strach, który pada na lokatorów kamienicy, obnaża cechy charakteru, które w normalnych warunkach zapewne by się nie ujawniły. Katjan grozi Korsakowi, że wyda Niemcom uciekiniera z getta.

Jacek Renowicki jest dyplomatą, właśnie wyjechał z kraju z kolejną misją. Jego żona Hanka, piękna i młoda kobieta, została sama i przypadkowo dowiaduje się, że Jacek ją zdradza z niejaką Elizabeth Norman. Hanka nie jest mu dłużna, szybko znajduje sobie kochanka, Roberta Tonnora. Tymczasem okazuje się, że Elizabeth jest pierwszą i na dodatek nie rozwiedzioną żoną Jacka a Robert jest...